Το κούτελο θα παραμείνει καθαρό…

Πολύ πρεμούρα έχει προκαλέσει εσχάτως σε συγκεκριμένους κύκλους το ραντεβού που ζήτησε και έκανε ο Θόδωρος Καρυπίδης με τον Μέλο Περέιρα και την ΚΕΔ με αφορμή τα ντέρμπι που έρχονται και την αλλοίωση αποτελέσματος στη Νέα Σμύρνη από το μη καταλογισμό του πέναλτι στον Ματέο Γκαρσία.

Διευκρινίζω επειδή προφανώς αρκετοί δεν ξέρουν να διαβάζουν ή απομονώνουν όσα τους βολεύουν, τακτική που ακολουθούν χρόνια τώρα, ότι ο Άρης δεν αιτήθηκε ξένο διαιτητή μόνο για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ αλλά και τα δυο που ακολουθούν με ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Δεν τα διαχωρίζει.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Στην οικονομία του πρωταθλήματος, έχουν την ίδια βαρύτητα, λόγω μεγέθους και βαθμολογικής διαφοράς. Άλλοι «τρέμουν» στην ιδέα για αυτό που θα συναντήσουν στο Κλεάνθης Βικελίδης, εντελώς άλλη κατάσταση από αυτή που συναντούν δηλαδή στα περισσότερα γήπεδα της ελληνικής επικράτειας την τετραετία της εκούσιας απουσίας του Άρη.

Αναρωτιούνται επίσης γιατί δεν εκλήθη ο Άρης στη συνάντηση με τους εκπροσώπους της OYEFA και την επιτροπή παρακολούθησης της ΦΙΦΑ θέλοντας προφανώς να υπονοήσουν ότι δεν εκλήθη λόγω μεγέθους. Το πόσο μεγάλο μέγεθος παραμένει η ομάδα της Θεσσαλονίκης, παρά τις… σφαλιάρες που δέχθηκε τα τελευταία χρόνια φαίνεται από την συσπείρωση του κόσμου φέτος, το γεμάτο γήπεδο, την 3η θέση στα εισιτήρια πόρτας, τις ουρές στα εκδοτήρια όταν αυτά κυκλοφορούν, τις τηλεθεάσεις που κάνει η ομάδα του Πάκο Ερέρα στην ΕΡΤ στα εντός έδρας παιχνίδια της.

Άλλες ομάδες, μπροστά σε αυτά που πέρασε το club, θα είχαν συρρικνωθεί και εξαφανιστεί από τον χάρτη. Με τον Άρη συνέβη το αντίθετο. Πληγώθηκε, έγλυψε τις πληγές του, αναμετρήθηκε με την εσωστρέφειά του και επέστρεψε δυνατός και έτοιμος να ξαναπάρει τη θέση που δικαιωματικά του ανήκει. Που ήταν εκεί ορφανή και τον περίμενε επί τέσσερα χρόνια, καταρρίπτοντας το επίπλαστο μύθο περί Big 4.

Άλλωστε ο Άρης είχε κι έναν ακόμη λόγο να μην παραστεί στη συνάντηση αυτή. Τι δουλειά έχει σε μια συνάντηση με τους… εξυγιαντές του ελληνικού ποδοσφαίρου, δηλαδή το πιο σύντομο ανέκδοτο των τελευταίων ετών. Εκτός και αν έχει αλλάξει κάτι και δεν το πήραμε χαμπάρι. Αν εξαλείφθηκαν όλες οι παθογένειες τότε γιατί καλούνται ξένοι διαιτητές (από την 3η κλίμακα της ΟΥΕΦΑ μάλιστα) και όσο περνάει ο καιρός η ανάγκη αυτή θα γίνεται καθημερινή; Γιατί σφυρίζουν ακόμη διαιτητές τύπου Κομίνη και Λάμπρου για να μην ανατρέξω σε άλλα… διαμάντια του παρελθόντος (βλέπε Παμπορίδη κτλ).

Ο Άρης δεν έχει καμία ανάγκη, από χάρες και δήθεν εύνοιες και δεν συμμετείχε ποτέ σε… συμμαχίες. Για αυτό και το πλήρωσε με τρεις υποβιβασμούς. Πορεύεται με τα λάθη του, τις παραλείψεις του, τις αδυναμίες του αλλά με το κεφάλι πάντα ψηλά και την διάθεση της ομάδας, να παίζει όλα τα παιχνίδια το ίδιο, είτε είναι εντός είτε εκτός. Τι θα γράψει η σούμα στο τέλος της ημέρας δεν ξέρω. Το κούτελο όμως θα παραμείνει καθαρό…